Κοινή ονομασία: Dragon Flower, Άνθος του Δράκου [4]
Διώνυμο: Huernia volkartii var. repens, Χουέρνια η βολκαρτίι ποικ. έρπουσα [1, 2]
Βασιώνυμο: Huernia repens [3]
Συνώνυμα: Ceropegia volkartii var. repens, Huernia repens [2]
ποικ.: repens
Τοξικότητα: ⚠️ οι Χουέρνια ανήκουν στις γαλατσίδες και τα περισσότερα φυτά σε αυτή την πρώην υποοικογένεια, είναι άκρως τοξικά, μιας και περιέχουν διάφορες καρδιακές γλυκοσίδες[5]
Ανθοφορία: τα άνθη της Huernia volkartii var. repens έχουν το τυπικό πεντάστερο σχήμα των λουλουδιών Χουέρνια, με μέγέθος 10 έως 15 χιλιοστά. Το χρώμα των λουλουδιών είναι κρεμ διάστικτο με βυσσινί γραμμές (παύλες) τοποθετημένες κυκλικά από το κέντρο προς τα έξω. Τα άνθη εμφανίζονται το φθινόπωρο, συνήθως διαδοχικά το ένα μετά το άλλο, ένα με δύο σε κάθε βλαστό. Εάν το φυτό μετακινηθεί σε άλλο σημείο κατά την περίοδο ανθοφορίας, μπορεί να ρίξει όλα τα λουλούδια μονομιάς.
Άρωμα: τα άνθη αναδύουν ένα αρκετά ανεπαίσθητο άρωμα που θυμίζει θνησιμαίο. Η μυρωδιά προσελκύει μύγες και άλλα έντομα τα οποία συνδράμουν στην επικονίαση του φυτού. Σε καλλιέργεια ως καλλωπιστικό φυτό εσωτερικού χώρου ενδέχεται το άρωμα να είναι σημαντικά εξασθενημένο ή να μην αναδύεται καθόλου άρωμα.
Θερμοκρασία: προτιμά ζεστές θερμοκρασίες: 21ºC με 27ºC, αλλά μπορεί να επιβιώσει έως τους 5ºC, όχι ομως για πολύ και με την προϋπόθεση ότι θα προφυλάσσεται από βροχόπτωση. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Φως: οι ιδανικές συνθήκες φωτισμού είναι έκθεση στο πρωινό φως του ήλιου και το απόγευμα· το καλοκαίρι στις καυτές μεσημεριανές ώρες του καλοκαιριού το φυτό χρειάζεται προφύλαξη από τις άμεσες αχτίδες του ήλιου που γίνονται ακόμη θερμότερες πίσω από το τζάμι του παραθύρου. Όσο πιο πολύ ήλιο δέχεται το πρωί και αργά το απόγευμα τόσο πιο πολύ οι βλαστοί θα σκουραίνουν και τόσο περισσότερα άνθη θα παράγονται.
Υγρασία: 10% – 40%. Ευνοείται από καλό αερισμό και ξηρή ατμόσφαιρα.
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και κάποιο ορυκτό πορώδες υλικό που ευνοεί τον επαρκή αερισμό. Μια αναλογία με 2 μέρη άμμο, 2 μέρη περλίτη, 1 μέρος λεπτόκοκκο χαλίκι και 1 μέρος χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου είναι μια καλή αναλογία ως μείγμα υποστρώματος γι’ αυτό το φυτό. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: χρειάζεται τακτικό πότισμα, ιδιαίτερα άφθονο κατά τη διάρκεια των θερμότερων ημερών του καλοκαιριού. Μπορούμε να ξεκινήσουμε να ποτίζουμε από τα πρώτα σημάδια βλάστησης στα μέσα της άνοιξης και σταματάμε το πότισμα το φθινόπωρο. Κατά την περίοδο του χειμώνα το φυτό εισέρχεται στη φάση αδράνειας, οπότε σταματάμε να ποτίζουμε. Ένα περιστασιακό ελαφρύ πότισμα κατά τις μεσημεριανές ώρες κρίνεται ωφέλιμο. Προσοχή όμως, καθώς το υπερβολικό πότισμα μπορεί να προκαλέσει σήψη.
Λίπανση: θα ευεργετηθεί από μια δόση κάποιου ισορροπημένου λιπάσματος, στις αρχές του καλοκαιριού.
Πολλαπλασιασμός: όπως και με τα περισσότερα Σταπελιοειδή, τα φυτά γηράσκουν μετά από αρκετά χρόνια, οπότε θα πρέπει να τα ξαναρχίσουμε από μοσχεύματα όταν η ανάπτυξη και η ανθοφορία είναι αργή. Ο πολλαπλασιασμός είναι εύκολος: αφαιρούμε ένα φρέσκο στέλεχος την άνοιξη, το καλοκαίρι ή νωρίς το φθινόπωρο, αφήνουμε να στεγνώσει η επιφάνεια κοπής για μια - δυο μέρες και στη συνέχεια το αφήνουμε οριζόντια επάνω στο χώμα, δεν το φυτεύουμε. Αφήνουμε τη γλάστρα σε μια φωτεινή τοποθεσία αλλά να μην εκτίθεται σε ηλιοφάνεια, ώστε να μην αφυδατωθεί γρήγορα το μόσχευμα πριν προλάβει να ριζώσει. Η καλύτερη εποχή είναι στα τέλη του καλοκαιριού, όταν οι βλαστοί των Σταπελιοειδών μεγαλώνουν πιο ενεργά. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι εάν το στέλεχος είναι ακόμη και μερικώς θαμμένο, το φυτό συνήθως θα σαπίζει. Για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο, φροντίζουμε ώστε να ψεκάζουμε ελαφρώς με νερό το υπόστρωμα γύρω από το μόσχευμα και να μην ποτίζουμε ολόκληρη τη γλάστρα.
Δυνητικά προβλήματα: το συνηθέστερο πρόβλημα είναι η σήψη, η οποία για μια Χουέρνια μπορεί να αποβεί μοιραία. Για λύσεις ως προς αυτό, υπάρχει και το άρθρο: Σήψη στα Παχύφυτα: Πρόληψη και Αντιμετώπιση.
Παραπομπές
1. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Huernia, volkartii, repens.
2. POWO: Huernia volkartii var. repens.
3. tropicos: Huernia volkartii var. repens.
4. Excelsa Taxon. Ser. 4: 182-187 1988 || Focke Albers, Ulrich Meve “Illustrated Handbook of Succulent Plants: Asclepiadaceae: Asclepiadaceae” Volume 4 Springer, 2002 || Doreen Court “Succulent Flora of Southern Africa” CRC Press, 01/Jun/2000 || N. E. BROWN. “Flora Capensis” Vol 4, page 518 1909 || White & Sloane “The Stapelieae” edn 2. 3: 879-882, 1170-1176 1937 || Excelsa Taxonomic Series 4:184 1988 || James Cullen, Sabina G. Knees, H. Suzanne Cubey “The European Garden Flora Flowering Plants: A Manual for the Identification of Plants Cultivated in Europe, Both Out-of-Doors and Under Glass” Cambridge University Press, 11/Aug/2011 || Luckhoff “The Stapelieae of Southern Africa” Capetown, A.A. Balkema 1952 || Bruyns, P.V. 2005. “Stapeliads of southern Africa and Madagascar.” Vol. II. Umdaus Press, Hatfield.
5. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter H
. Huernia volkartii var. repens, Χουέρνια η βολκαρτίι ποικ. έρπουσα, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες
Διώνυμο: Huernia volkartii var. repens, Χουέρνια η βολκαρτίι ποικ. έρπουσα [1, 2]
Βασιώνυμο: Huernia repens [3]
Συνώνυμα: Ceropegia volkartii var. repens, Huernia repens [2]
ποικ.: repens
ενημέρωση: 21 Αυγούστου 2019
κωδικός συλλογής: 180821-01
 |
| Huernia volkartii var. repens [Χουέρνια η βολκαρτίι ποικ. έρπουσα] Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε να ανθίζει. |
Προέλευση και Οικότοπος[2, 4]
Η Huernia volkartii var. repens είναι ένα βλαστοπαχύφυτο στην οικογένεια των Αποκυνοειδών (Apocynaceae) και απαντά στη Μοζαμβίκη και στη Ζιμπάμπουε.Πληροφορίες καλλιέργειας[4]
Μέγιστη ανάπτυξη: ένα μικρού - μέσου μεγέθους βλαστοπαχύφυτο με συνολικό ύψος 10 έως 20 εκ.Τοξικότητα: ⚠️ οι Χουέρνια ανήκουν στις γαλατσίδες και τα περισσότερα φυτά σε αυτή την πρώην υποοικογένεια, είναι άκρως τοξικά, μιας και περιέχουν διάφορες καρδιακές γλυκοσίδες[5]
Ανθοφορία: τα άνθη της Huernia volkartii var. repens έχουν το τυπικό πεντάστερο σχήμα των λουλουδιών Χουέρνια, με μέγέθος 10 έως 15 χιλιοστά. Το χρώμα των λουλουδιών είναι κρεμ διάστικτο με βυσσινί γραμμές (παύλες) τοποθετημένες κυκλικά από το κέντρο προς τα έξω. Τα άνθη εμφανίζονται το φθινόπωρο, συνήθως διαδοχικά το ένα μετά το άλλο, ένα με δύο σε κάθε βλαστό. Εάν το φυτό μετακινηθεί σε άλλο σημείο κατά την περίοδο ανθοφορίας, μπορεί να ρίξει όλα τα λουλούδια μονομιάς.
Άρωμα: τα άνθη αναδύουν ένα αρκετά ανεπαίσθητο άρωμα που θυμίζει θνησιμαίο. Η μυρωδιά προσελκύει μύγες και άλλα έντομα τα οποία συνδράμουν στην επικονίαση του φυτού. Σε καλλιέργεια ως καλλωπιστικό φυτό εσωτερικού χώρου ενδέχεται το άρωμα να είναι σημαντικά εξασθενημένο ή να μην αναδύεται καθόλου άρωμα.
Θερμοκρασία: προτιμά ζεστές θερμοκρασίες: 21ºC με 27ºC, αλλά μπορεί να επιβιώσει έως τους 5ºC, όχι ομως για πολύ και με την προϋπόθεση ότι θα προφυλάσσεται από βροχόπτωση. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Φως: οι ιδανικές συνθήκες φωτισμού είναι έκθεση στο πρωινό φως του ήλιου και το απόγευμα· το καλοκαίρι στις καυτές μεσημεριανές ώρες του καλοκαιριού το φυτό χρειάζεται προφύλαξη από τις άμεσες αχτίδες του ήλιου που γίνονται ακόμη θερμότερες πίσω από το τζάμι του παραθύρου. Όσο πιο πολύ ήλιο δέχεται το πρωί και αργά το απόγευμα τόσο πιο πολύ οι βλαστοί θα σκουραίνουν και τόσο περισσότερα άνθη θα παράγονται.
Υγρασία: 10% – 40%. Ευνοείται από καλό αερισμό και ξηρή ατμόσφαιρα.
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και κάποιο ορυκτό πορώδες υλικό που ευνοεί τον επαρκή αερισμό. Μια αναλογία με 2 μέρη άμμο, 2 μέρη περλίτη, 1 μέρος λεπτόκοκκο χαλίκι και 1 μέρος χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου είναι μια καλή αναλογία ως μείγμα υποστρώματος γι’ αυτό το φυτό. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: χρειάζεται τακτικό πότισμα, ιδιαίτερα άφθονο κατά τη διάρκεια των θερμότερων ημερών του καλοκαιριού. Μπορούμε να ξεκινήσουμε να ποτίζουμε από τα πρώτα σημάδια βλάστησης στα μέσα της άνοιξης και σταματάμε το πότισμα το φθινόπωρο. Κατά την περίοδο του χειμώνα το φυτό εισέρχεται στη φάση αδράνειας, οπότε σταματάμε να ποτίζουμε. Ένα περιστασιακό ελαφρύ πότισμα κατά τις μεσημεριανές ώρες κρίνεται ωφέλιμο. Προσοχή όμως, καθώς το υπερβολικό πότισμα μπορεί να προκαλέσει σήψη.
Λίπανση: θα ευεργετηθεί από μια δόση κάποιου ισορροπημένου λιπάσματος, στις αρχές του καλοκαιριού.
Πολλαπλασιασμός: όπως και με τα περισσότερα Σταπελιοειδή, τα φυτά γηράσκουν μετά από αρκετά χρόνια, οπότε θα πρέπει να τα ξαναρχίσουμε από μοσχεύματα όταν η ανάπτυξη και η ανθοφορία είναι αργή. Ο πολλαπλασιασμός είναι εύκολος: αφαιρούμε ένα φρέσκο στέλεχος την άνοιξη, το καλοκαίρι ή νωρίς το φθινόπωρο, αφήνουμε να στεγνώσει η επιφάνεια κοπής για μια - δυο μέρες και στη συνέχεια το αφήνουμε οριζόντια επάνω στο χώμα, δεν το φυτεύουμε. Αφήνουμε τη γλάστρα σε μια φωτεινή τοποθεσία αλλά να μην εκτίθεται σε ηλιοφάνεια, ώστε να μην αφυδατωθεί γρήγορα το μόσχευμα πριν προλάβει να ριζώσει. Η καλύτερη εποχή είναι στα τέλη του καλοκαιριού, όταν οι βλαστοί των Σταπελιοειδών μεγαλώνουν πιο ενεργά. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι εάν το στέλεχος είναι ακόμη και μερικώς θαμμένο, το φυτό συνήθως θα σαπίζει. Για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο, φροντίζουμε ώστε να ψεκάζουμε ελαφρώς με νερό το υπόστρωμα γύρω από το μόσχευμα και να μην ποτίζουμε ολόκληρη τη γλάστρα.
Δυνητικά προβλήματα: το συνηθέστερο πρόβλημα είναι η σήψη, η οποία για μια Χουέρνια μπορεί να αποβεί μοιραία. Για λύσεις ως προς αυτό, υπάρχει και το άρθρο: Σήψη στα Παχύφυτα: Πρόληψη και Αντιμετώπιση.
Αναλυτικότερες πληροφορίες
περισσότερες πληροφορίες για τη φροντίδα και περιποίηση θα προστεθούν εν καιρώ.Φωτογραφίες και Ιστορικό
 ^ 21 Αυγούστου 2018: μόλις κατέφθασε ένα μικρό μόσχευμα. |
Παραπομπές
1. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Huernia, volkartii, repens.
2. POWO: Huernia volkartii var. repens.
3. tropicos: Huernia volkartii var. repens.
4. Excelsa Taxon. Ser. 4: 182-187 1988 || Focke Albers, Ulrich Meve “Illustrated Handbook of Succulent Plants: Asclepiadaceae: Asclepiadaceae” Volume 4 Springer, 2002 || Doreen Court “Succulent Flora of Southern Africa” CRC Press, 01/Jun/2000 || N. E. BROWN. “Flora Capensis” Vol 4, page 518 1909 || White & Sloane “The Stapelieae” edn 2. 3: 879-882, 1170-1176 1937 || Excelsa Taxonomic Series 4:184 1988 || James Cullen, Sabina G. Knees, H. Suzanne Cubey “The European Garden Flora Flowering Plants: A Manual for the Identification of Plants Cultivated in Europe, Both Out-of-Doors and Under Glass” Cambridge University Press, 11/Aug/2011 || Luckhoff “The Stapelieae of Southern Africa” Capetown, A.A. Balkema 1952 || Bruyns, P.V. 2005. “Stapeliads of southern Africa and Madagascar.” Vol. II. Umdaus Press, Hatfield.
5. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter H
. Huernia volkartii var. repens, Χουέρνια η βολκαρτίι ποικ. έρπουσα, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου