Κοινή ονομασία: –
Διώνυμο: Orbea decaisneana, Κυκλία η ντεκενάνα [1, 2]
Βασιώνυμο: Boucerosia decaisneana [3]
Συνώνυμα: Angolluma decaisneana, Angolluma hesperidum, Angolluma sudanensis, Angolluma venenosa, Boucerosia decaisneana, Caralluma decaisneana, Caralluma decaisneana subsp. hesperidum, Caralluma hesperidum, Caralluma venenosa, Ceropegia venenosa, Ceropegia venenosa subsp. venenosa, Desmidorchis decaisneana, Orbea decaisneana subsp. hesperidum, Pachycymbium decaisneanum, Stapelia decaisneana [1]
Τοξικότητα: είναι τοξική για ζώα και ανθρώπους (βλέπε παρακάτω: Παραδοσιακή ιατρική)
Ανθοφορία: το φθινόπωρο. Τα άνθη έχουν μήκος 8 – 15 χιλ.
Άρωμα: ναι, δύσοσμο
Θερμοκρασία: μπορεί να αντέξει χαμηλές θερμοκρασίες αλλά όχι για πολλές ημέρες συνεχόμενα. Η παρατεταμένη έκθεση σε χαμηλές χειμερινές θερμοκρασίες θα καταστρέψει το φυτό. Οι νυκτερινές θερμοκρασίες θα πρέπει να μην είναι κάτω από 10℃.
Φως: χρειάζεται ήλιο, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Σε πλήρη έκθεση στον ήλιο τα στελέχη του φυτού αποκτούν το μπρούντζινο χρώμα που βλέπουμε και στη φωτογραφία πιο πάνω. Μπορεί να διατηρηθεί και σε έμμεσο φως ή και ημισκιά, ωστόσο, ενδέχεται να μην ανθίσει τόσο εύκολα.
Υγρασία: 20% – 50%
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος. Μια αναλογία με 70% χώμα για κάκτους, 20% άμμο και 10% περλίτη κρίνεται ικανοποιητική. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το φυτό ποτίζεται σε τακτική βάση, φροντίζοντας να αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώσει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Το νερό περιορίζεται περίπου μία φορά την εβδομάδα το φθινόπωρο* Το χειμώνα σταματάμε το πότισμα και ποτίζουμε ελαφρώς μόνο όταν παρατηρήσουμε πρώιμα σημάδια αφυδάτωσης στα στελέχη του φυτού. Αυτή την περίοδο ποτίζουμε μόνο το μεσημέρι που οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα. Νωρίς την άνοιξη, επαναλαμβάνουμε το τακτικό πότισμα[2].
Λίπανση: χρειάζεται λίπανση με κάποιο λίπασμα με αυξημένο το κάλλιο, για δυο με τρεις φορές το καλοκαίρι[2].
Πολλαπλασιασμός: η Orbea decaisneana έχει μάλλον σύντομη διάρκεια ζωής, αρχίζοντας να πεθαίνει στα τέλη φθινοπώρου, ξεκινώντας από το κέντρο και πηγαίνοντας προς τους εξωτερικούς βλαστούς. Γι' αυτό θα είναι καλό να έχουμε πάντοτε τουλάχιστον άλλο ένα νεότερο φυτό. Η Orbea decaisneana πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα βλαστών ή (σπανιότερα) με σπόρους την άνοιξη οι οποίοι χρειάζεται να είναι φρέσκοι, αλλιώς ενδέχεται να μην φυτρώσουν. Οι σπόροι χρειάζεται να σπαρθούν σε πλούσιο, καλά στραγγισμένο χώμα και αναμένεται να βλαστήσουν σε 10 έως 20 ημέρες σε θερμοκρασία στους 22℃[2]. Τα μοσχεύματα αναπτύσσονται εύκολα σε πλούσιο και στεγνό χώμα και όταν ο καιρός είναι ζεστός.
Δυνητικά προβλήματα: το συχνότερο πρόβλημα είναι το υπερβολικό πότισμα. Αν και η Orbea decaisneana απολαμβάνει το τακτικό πότισμα το καλοκαίρι, ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώνει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Το συχνό πότισμα σε συνδυασμό με ανεπαρκή αερισμό των ριζών, είναι δυνατόν να προκαλέσει σήψη στο φυτό. Για λύσεις ως προς αυτό, υπάρχει και το άρθρο: Σήψη στα Παχύφυτα: Πρόληψη και Αντιμετώπιση.
* το πότισμα εξαρτάται πάντοτε από τη θερμοκρασία του χώρου. Σε ένα περβάζι παραθύρου με το καλοριφέρ αναμμένο από κάτω, σίγουρα θα χρειαστεί συχνότερα πότισμα, αλλά και πάλι, όχι κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Παραδοσιακή χρήση: Η Orbea decaisneana καλλιεργείται ως φυτό φετίχ και φυτεύεται για να διαλύσει κακές επιρροές[4].
__________
Παραπομπές
1. POWO: Orbea decaisneana
2. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Orbea και decaisneana.
3. tropicos: Orbea decaisneana
4. “Cactus World: The Journal of the British Cactus & Succulent Society”, Volume 25, pag. 51 British Cactus & Succulent Society, 2007 || Focke Albers, Ulrich Meve “Illustrated Handbook of Succulent Plants: Asclepiadaceae: Asclepiadaceae” Volume 4 Springer, 2002 || Peter Hanelt, Institute of Plant Genetics and Crop Plant Research, W. Kilian “Mansfeld's Encyclopedia of Agricultural and Horticultural Crops: (Except Ornamentals)” Springer Science & Business Media, 10/Apr/2001 || Schmelzer, G.H. & Gurib-Fakim, A. “Medicinal plants 2” PROTA, 2013 || John Hutchinson, John McEwen Dalziel Crown Agents for the Colonies, “Flora of West Tropical Africa: The British West African Colonies, British Cameroons, the French and Portuguese Colonies South of the Tropic of Cancer to Lake Chad, and Fernando Po” Volume 2, 1931 || Burkill, H.M. “The useful plants of west tropical Africa” Vol 1, 1985 || Hermann Jacobsen “Abromeitiella to Euphorbia” Blandford Press, 1960 || Jean-André Audissou “Moroccan Stapeliads. Asklepios” 94: 18-27, 2005 || Keith Bensusan “Taxonomy and conservation status of Moroccan stapeliads (Apocynaceae-Asclepiadoideae-Ceropegieae-Stapeliinae).” Bulletin de l’Institut Scientifique, Rabat, section Sciences de la Vie, 31(2): 67-77, Rabat 2009
. Orbea decaisneana, Κυκλία η ντκενάνα, Pachycymbium, παχύφυτο, φροντίδα
Διώνυμο: Orbea decaisneana, Κυκλία η ντεκενάνα [1, 2]
Βασιώνυμο: Boucerosia decaisneana [3]
Συνώνυμα: Angolluma decaisneana, Angolluma hesperidum, Angolluma sudanensis, Angolluma venenosa, Boucerosia decaisneana, Caralluma decaisneana, Caralluma decaisneana subsp. hesperidum, Caralluma hesperidum, Caralluma venenosa, Ceropegia venenosa, Ceropegia venenosa subsp. venenosa, Desmidorchis decaisneana, Orbea decaisneana subsp. hesperidum, Pachycymbium decaisneanum, Stapelia decaisneana [1]
ενημέρωση: 25 Οκτωβρίου 2019
κωδικός συλλογής: 170411-01
κωδικός συλλογής: 170411-01
 |
| Orbea decaisneana [Κυκλία η ντεκενάνα] |
Προέλευση και Οικότοπος
Η Orbea decaisneana είναι ένα βλαστοπαχύφυτο, ξηρόφυτο, στην οικογένεια των Αποκυνοειδών (Apocynaceae) και είναι ένα ευρέως διαδεδομένο παχύφυτο στον τόπο καταγωγής του το οποίο απαντά στις άνυδρες περιοχές του Σαχέλ στη Μαυριτανία, στη Σενεγάλη, στο Μάλι, στη Μπουρκίνα Φάσο, στον Νίγηρα, στο Σουδάν και διαμέσου της Σαχάρας (ΒΑ Αφρική: Αλγερία, Μαρόκο) καθώς και στη νότια Αραβία[2].Πληροφορίες καλλιέργειας
Μέγιστη ανάπτυξη : δεν ξεπερνάει τα 20 εκ.Τοξικότητα: είναι τοξική για ζώα και ανθρώπους (βλέπε παρακάτω: Παραδοσιακή ιατρική)
Ανθοφορία: το φθινόπωρο. Τα άνθη έχουν μήκος 8 – 15 χιλ.
Άρωμα: ναι, δύσοσμο
Θερμοκρασία: μπορεί να αντέξει χαμηλές θερμοκρασίες αλλά όχι για πολλές ημέρες συνεχόμενα. Η παρατεταμένη έκθεση σε χαμηλές χειμερινές θερμοκρασίες θα καταστρέψει το φυτό. Οι νυκτερινές θερμοκρασίες θα πρέπει να μην είναι κάτω από 10℃.
Φως: χρειάζεται ήλιο, όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Σε πλήρη έκθεση στον ήλιο τα στελέχη του φυτού αποκτούν το μπρούντζινο χρώμα που βλέπουμε και στη φωτογραφία πιο πάνω. Μπορεί να διατηρηθεί και σε έμμεσο φως ή και ημισκιά, ωστόσο, ενδέχεται να μην ανθίσει τόσο εύκολα.
Υγρασία: 20% – 50%
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος. Μια αναλογία με 70% χώμα για κάκτους, 20% άμμο και 10% περλίτη κρίνεται ικανοποιητική. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το φυτό ποτίζεται σε τακτική βάση, φροντίζοντας να αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώσει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Το νερό περιορίζεται περίπου μία φορά την εβδομάδα το φθινόπωρο* Το χειμώνα σταματάμε το πότισμα και ποτίζουμε ελαφρώς μόνο όταν παρατηρήσουμε πρώιμα σημάδια αφυδάτωσης στα στελέχη του φυτού. Αυτή την περίοδο ποτίζουμε μόνο το μεσημέρι που οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα. Νωρίς την άνοιξη, επαναλαμβάνουμε το τακτικό πότισμα[2].
Λίπανση: χρειάζεται λίπανση με κάποιο λίπασμα με αυξημένο το κάλλιο, για δυο με τρεις φορές το καλοκαίρι[2].
Πολλαπλασιασμός: η Orbea decaisneana έχει μάλλον σύντομη διάρκεια ζωής, αρχίζοντας να πεθαίνει στα τέλη φθινοπώρου, ξεκινώντας από το κέντρο και πηγαίνοντας προς τους εξωτερικούς βλαστούς. Γι' αυτό θα είναι καλό να έχουμε πάντοτε τουλάχιστον άλλο ένα νεότερο φυτό. Η Orbea decaisneana πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα βλαστών ή (σπανιότερα) με σπόρους την άνοιξη οι οποίοι χρειάζεται να είναι φρέσκοι, αλλιώς ενδέχεται να μην φυτρώσουν. Οι σπόροι χρειάζεται να σπαρθούν σε πλούσιο, καλά στραγγισμένο χώμα και αναμένεται να βλαστήσουν σε 10 έως 20 ημέρες σε θερμοκρασία στους 22℃[2]. Τα μοσχεύματα αναπτύσσονται εύκολα σε πλούσιο και στεγνό χώμα και όταν ο καιρός είναι ζεστός.
Δυνητικά προβλήματα: το συχνότερο πρόβλημα είναι το υπερβολικό πότισμα. Αν και η Orbea decaisneana απολαμβάνει το τακτικό πότισμα το καλοκαίρι, ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώνει εντελώς ανάμεσα στα ποτίσματα. Το συχνό πότισμα σε συνδυασμό με ανεπαρκή αερισμό των ριζών, είναι δυνατόν να προκαλέσει σήψη στο φυτό. Για λύσεις ως προς αυτό, υπάρχει και το άρθρο: Σήψη στα Παχύφυτα: Πρόληψη και Αντιμετώπιση.
* το πότισμα εξαρτάται πάντοτε από τη θερμοκρασία του χώρου. Σε ένα περβάζι παραθύρου με το καλοριφέρ αναμμένο από κάτω, σίγουρα θα χρειαστεί συχνότερα πότισμα, αλλά και πάλι, όχι κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αναλυτικότερες πληροφορίες
Παραδοσιακή ιατρική: Στη Σενεγάλη χρησιμοποιείται σε μια σειρά από φαρμακευτικές - μαγικές θεραπείες για ψυχικά προβλήματα, επιληψία και ίσως και για τη νόσο του Πάρκινσον. Στη Σενεγάλη, στο Wolof του Cayor και στο Cap-Vert εφαρμόζουν το λατέξ σε ένα δόντι με τερηδόνα για να εξουδετερώσει τον πονόδοντο. Παραμένει μόνο ως τοπικής σημασίας φαρμακευτικό φυτό, καθώς είναι πολύ τοξικό. Τα εκτρεφόμενα ζώα δεν το βόσκουν, καθώς θεωρείται τοξικό τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα. Χρησιμοποιείται μερικές φορές ως δηλητήριο για εγκληματικούς σκοπούς. Στο Μάλι αποξηραμένα στελέχη σε σκόνη ρίχνονται στο νερό ως δηλητήριο ψαριών, αν και θεωρείται αργό σε δράση[4].Παραδοσιακή χρήση: Η Orbea decaisneana καλλιεργείται ως φυτό φετίχ και φυτεύεται για να διαλύσει κακές επιρροές[4].
Φωτογραφίες και Ιστορικό
 ^ 25 Ιουνίου 2017: μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες, η ανάπτυξη είναι τάχιστη. |
 ^ 11 Απριλίου 2017: Σήμερα κατέφθασε το εν λόγω μόσχευμα από το βλαστοπαχύφυτο Pachycymbium decaisneanum (αποδεκτή ονομασία: Orbea decaisneana), μήκους 5,5 εκατοστών, το οποίο συγκεκριμένα προέρχεται από το Μαρόκο. Τα άνθη της Orbea decaisneana είναι πολύ μικρά κόκκινου χρώματος και περιμένω να την χαρώ ανθισμένη. |
__________
Παραπομπές
1. POWO: Orbea decaisneana
2. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Orbea και decaisneana.
3. tropicos: Orbea decaisneana
4. “Cactus World: The Journal of the British Cactus & Succulent Society”, Volume 25, pag. 51 British Cactus & Succulent Society, 2007 || Focke Albers, Ulrich Meve “Illustrated Handbook of Succulent Plants: Asclepiadaceae: Asclepiadaceae” Volume 4 Springer, 2002 || Peter Hanelt, Institute of Plant Genetics and Crop Plant Research, W. Kilian “Mansfeld's Encyclopedia of Agricultural and Horticultural Crops: (Except Ornamentals)” Springer Science & Business Media, 10/Apr/2001 || Schmelzer, G.H. & Gurib-Fakim, A. “Medicinal plants 2” PROTA, 2013 || John Hutchinson, John McEwen Dalziel Crown Agents for the Colonies, “Flora of West Tropical Africa: The British West African Colonies, British Cameroons, the French and Portuguese Colonies South of the Tropic of Cancer to Lake Chad, and Fernando Po” Volume 2, 1931 || Burkill, H.M. “The useful plants of west tropical Africa” Vol 1, 1985 || Hermann Jacobsen “Abromeitiella to Euphorbia” Blandford Press, 1960 || Jean-André Audissou “Moroccan Stapeliads. Asklepios” 94: 18-27, 2005 || Keith Bensusan “Taxonomy and conservation status of Moroccan stapeliads (Apocynaceae-Asclepiadoideae-Ceropegieae-Stapeliinae).” Bulletin de l’Institut Scientifique, Rabat, section Sciences de la Vie, 31(2): 67-77, Rabat 2009
. Orbea decaisneana, Κυκλία η ντκενάνα, Pachycymbium, παχύφυτο, φροντίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου