Κάκτοι της Ζούγκλας

Pseudorhipsalis ramulosa

ενημέρωση: 27 Δεκεμβρίου 2018

Οι κάκτοι της ζούγκλας είναι μια ομάδα κάκτων που αναπτύσσονται σε τροπικά δάση. Σε αντίθεση με τους συγγενείς τους της ερήμου, αυτά τα φυτά δεν μοιάζουν μεταξύ τους και πολλά από αυτά δεν έχουν αγκάθια. Οι κάκτοι της ζούγκλας περιλαμβάνουν τα ακόλουθα είδη σε γένη όπως: Acanthocereus, Disocactus, Epiphyllum, Hatiora, Hylocereus, Lepismium, Rhipsalis, Pseudorhipsalis, Schlumbergera, Selenicereus και ίσως μερικούς άλλους. Σχεδόν όλοι όσοι ασχολούνται με φυτά, έχουν δει τουλάχιστον έναν εκπρόσωπο από αυτήν την ομάδα, ακόμη και αν δεν γνώριζαν ότι το φυτό ήταν στην πραγματικότητα κάκτος. Τα πιο συνηθισμένα από αυτά είναι: Κάκτος του Πάσχα (Hatiora gaertneri), Κάκτος Ευχαριστιών (Schlumbergera truncata) και Χριστουγεννιάτικο Κάκτος (Schlumbergera x buckleyi). Αυτά τα φυτά είναι όλα αληθινοί κάκτοι που ανήκουν και αυτοί στην οικογένεια των Κακτοειδών.

Χώμα

Οι περισσότεροι κάκτοι της ζούγκλας είναι είτε επιφυτικοί είτε λιθοφυτικοί που σημαίνει ότι αναπτύσσονται σε δέντρα ή σε βράχους αντίστοιχα. Αυτός ο τύπος φυτού παίρνει τα θρεπτικά συστατικά του από τον αέρα ή από τα νεκρά φύλλα και άλλα υπολείμματα που μπορούν να αποτελέσουν τροφή, τα οποία συλλέγουν από διχάλες, ρωγμές ή ρήγματα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν παρασιτικοί κάκτοι. Εκείνοι που αναπτύσσονται στα δέντρα το κάνουν για υποστήριξη, αλλά δεν απορροφούν θρεπτικά συστατικά από τον ξενιστή τους. Για καλύτερα αποτελέσματα, θα θέλουμε το χώμα που βάζουμε στα φυτά μας να μιμείται αυτές τις φυσικές συνθήκες.

Μερικά καλά συστατικά για τη δημιουργία ενός κατάλληλου μίγματος γλάστρας για τους κάκτους της ζούγκλας περιλαμβάνουν: φλοιό ορχιδέας, περλίτη, κοινό χώμα για φυτά, τύρφη, κοκοφοίνικα, ελαφρόπετρα και φυλλόχωμα βελανιδιών. Η πιο σημαντική πτυχή του μείγματος είναι η καλή αποστράγγιση. Ο περλίτης και ο φλοιός ορχιδέας βοηθούν στη δημιουργία αυτού, διατηρώντας το έδαφος χαλαρό και ευάερο. Επιπλέον, ο φλοιός ορχιδέας τείνει να κρατάει περισσότερη υγρασία από τον περλίτη ή το χαλίκι. Η τριμμένη ελαφρόπετρα μπορεί να υποκαταστήσει τον περλίτη. Ας έχουμε υπόψη ότι ο φλοιός ορχιδέας με τον καιρό θα αποσυντεθεί. Αυτό θα δημιουργήσει ένα πολύ πλούσιο έδαφος που μπορεί να μην είναι τόσο αποτελεσματικό για τη διατήρηση υγιών ριζών. Χρειάζεται να μεταφυτέψουμε τους κάκτους της ζούγκλας κάθε 2 ή 3 χρόνια με ένα νέο μείγμα. Η καλύτερη στιγμή για να γίνει αυτό είναι λίγο μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας του φυτού μας. Τότε θα είναι έτοιμο να αναπτυχθεί εκ νέου. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε κάποιο λίπασμα στο νέο μείγμα.

Rhipsalis elliptica

Νερό

Το καλά αποστραγγιζόμενο έδαφος είναι καίριας σημασίας για την αποφυγή σαπίσματος των ριζών του φυτού. Με το κατάλληλο έδαφος, το πότισμα είναι πραγματικά απλό. Ο ευκολότερος τρόπος να υπολογίσουμε πότε είναι ώρα για πότισμα είναι να βυθίσουμε το δάχτυλό μας 1 εκατοστό μέσα στο χώμα του φυτού. Εάν το χώμα είναι ξηρό, μπορούμε να ποτίσουμε. Αν δεν είναι, περιμένουμε! Δεν αφήνουμε τον κάκτο της ζούγκλας για αρκετές μέρες χωρίς νερό. Εάν τα τμήματα του στελέχους του φυτού έχουν συρρικνωθεί και το έδαφος είναι ξηρό, το πιθανότερο είναι ότι χρειάζεται νερό. Προσοχή! Εάν το φυτό είναι υπερβολικά ποτισμένο, τα στελέχη θα φαίνονται επίσης συρρικνωμένα, αλλά το χώμα θα είναι υγρό. Εάν συμβαίνει αυτό, δεν ποτίζουμε περισσότερο. Ένα υπερβολικά ποτισμένο φυτό θα αρχίσει να κιτρινίζει και στη συνέχεια θα γίνεται όλο και περισσότερο σαν πολτός, με φύλλα χρώματος κοκκινωπό-καφέ σαν σάπιο μήλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα κύτταρα πήραν τόσο νερό που έσπασαν και τώρα είναι νεκρά και σαπίζουν. Αυτό συμβαίνει συνήθως πρώτα στα άκρα του φυτού. Αυτό θα συνεχιστεί ακόμα και όταν σταματήσουμε το πότισμα για κάποιο διάστημα, αλλά συχνά θα έχουμε αρκετά φυτά για να αρχίσουμε εκ νέου.

Επίφυτος κάκτος, χρησιμοποιεί τον κορμό
δέντρου για να αναρριχηθεί.

Φως

Οι κάκτοι της ζούγκλας μπορούν να επιβιώσουν σε ένα ευρύ φάσμα συνθηκών φωτισμού. Ωστόσο, ο στόχος δεν είναι απλώς να επιβιώνουν τα φυτά, αλλά να ευδοκιμούν. Για να ευδοκιμήσουν τα φυτά η ποσότητα και η ένταση του φωτός είναι το στοιχειώδες.

Υπάρχουν τρεις φάσεις φωτισμού που δεν είναι τόσο ιδανικές, αλλά συχνά απαιτούνται λόγω περιορισμών χώρου. Αυτές είναι:

• πρωινή σκιά/πλήρης απογευματινός ήλιος
• πλήρης σκιά
• πλήρης ήλιος

Ας εξερευνήσουμε περαιτέρω αυτές τις συνθήκες. Μπορεί να φαίνεται ότι η σκιά το πρωί και η ηλιοφάνεια το απόγευμα θα πρέπει να παράγουν τα ίδια αποτελέσματα με την πλήρη ηλιοφάνεια/απογευματινή σκιά, αλλά δεν συμβαίνει ακριβώς έτσι. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η θερμοκρασία είναι πιο δροσερή το πρωί από το απόγευμα και για πολλά φυτά ο απογευματινός ήλιος είναι λίγο πολύ έντονος και τα φυτά θα έχουν συχνά μια αρρωστημένη κιτρινωπή εμφάνιση και μπορεί να αναπτύξουν κηλίδες. Σε πλήρη ηλιοφάνεια τα συμπτώματα αυτά θα είναι ακόμη πιο εμφανή. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα στη φύση, υπάρχουν εξαιρέσεις και κάποια φυτά προτιμούν τον ήλιο και ευδοκιμούν. Σε πλήρη σκιά, τα φυτά θα έχουν μια σκοτεινή-πράσινη υγιή εμφάνιση, αλλά τα στελέχη θα είναι εκτεταμένα μακρά και λεπτά σε μια ύστατη προσπάθεια να βρουν περισσότερο φως (σχετικά με αυτό βλέπε εκχλοίωση/ώχρωση).

Όχι μόνο είναι το φως απαραίτητο για υγιείς μίσχους, αλλά προκαλεί επίσης την άνθηση σε πολλά είδη. Σε ιδανικές συνθήκες, ένα συγκεκριμένο φυτό μπορεί να παρουσιάσει εκπληκτική ανάπτυξη με πολλά υγιή στελέχη, αλλά δεν θα ανθίσει. Σε αυτήν την περίπτωση, εκθέτοντας το φυτό σε πιο έντονο ηλιακό φως και για περισσότερη ώρα, θα οδηγήσει στην άνθηση. Ας μην ξεχνάμε ότι τα φυτά μπορούν να αναπτύξουν ηλιακά εγκαύματα ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Εάν έχουμε ένα φυτό που έχει ως επί το πλείστον σκιά, ας μην το τοποθετούμε στο άμεσο ηλιακό φως, αλλιώς σίγουρα θα καταλήξουμε με έναν κάκτο γεμάτο με άσχημα ηλιακά εγκαύματα. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους κάκτους της ερήμου που σε φυσική κατάσταση εμφανίζονται σε εξαιρετικά ζεστό, έντονο ηλιακό φως. Το κλειδί εδώ έχει να κάνει με την ηλικία του φυτού. Ένα νεαρό φυτό που δεν έχει αναπτύξει ευρύ ριζικό σύστημα χρειάζεται πολύ λιγότερες ώρες έκθεση σε άμεσο ηλιακό φως από ένα ώριμο φυτό. Αυτό συμβαίνει επειδή ο καυτός καλοκαιρινός ήλιος θα ψήσει τις ρίζες μέσα στις πλαστικές γλάστρες, κάτι σίγουρα πολύ διαφορετικό από τις φυσικές συνθήκες. Επομένως ένα νεαρό φυτό δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές τις έντονες συνθήκες, θα αρχίσει να στρεσάρεται και να αρρωσταίνει. Μια λύση σε αυτό είναι να χρησιμοποιήσουμε γλάστρες λευκού χρώματος. Έτσι μάλιστα θα ανακλάται και περισσότερο φως ανάμεσα στα φυτά οπότε θα φωτίζονται πιο ομοιόμορφα. Κάτι σίγουρα πολύ σημαντικό σε φυτά που αναπτύσσονται σε περβάζι παραθύρου και χρειάζονται μια πιο ομοιόμορφη ποιότητα φωτισμού.

Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν είμαστε σίγουροι εάν κάποιος κάκτος της ζούγκλας λαμβάνει αρκετό φωτισμό, αναζητάμε να δούμε φωτογραφίες του στο διαδίκτυο. Αρκετοί θα νομίσουν ότι η ταχεία ανάπτυξη του φυτού σημαίνει ότι το φυτό είναι υγιές και άρα αναπτύσσεται γρήγορα. Στην πραγματικότητα όμως, το φυτό απλώς επιμηκύνει τους μίσχους του στην προσπάθεια να «βρει» φως, πριν να είναι πολύ αργά... Σχετικά με αυτό βλέπε εκχλοίωση/ώχρωση.



Πηγή: cactiguide
. κάκτος ζούγκλας, ορολογία, ετυμολογία, όρος, τι σημαίνει, σημασία, φυτά, φυτό