Ceropegia stenantha [Κηροπηγή η στενανθής]

Κοινή ονομασία: ceropegia-stenantha
Διώνυμο: Ceropegia stenantha, Κηροπηγή η στενανθής ^[1]
Βασιώνυμο: –
Συνώνυμα: Ceropegia angustiloba, Ceropegia infausta, Ceropegia mazoensis, Ceropegia quarrei, Ceropegia tenuissima, Riocreuxia longiflora ^[1]

ενημέρωση: 8 Απριλίου 2020

κωδικός συλλογής: 200129

Ceropegia stenantha (Κηροπηγή η στενανθής) και
Ceropegia stenantha f. aureomediovariegata^[4] (Κηροπηγή η στενανθής μορφή χρυσομεσοπανασέ^[4])

Προέλευση και Οικότοπος

Η Ceropegia stenantha είναι ένα αναρριχώμενο παχύφυτο στην οικογένεια των Αποκυνοειδών (Apocynaceae) με λεπτά στελέχη και σαρκώδες σύμπλεγμα ριζών. Τα στελέχη είναι συχνά φυλλοβόλα κατά την ξηρή περίοδο του έτους. Τα στελέχη είναι και αυτά φωτοσυνθετικά, χυμώδη και ελαφρώς γωνιακά σε εγκάρσια τομή, συνήθως δίδυμα (περιστασιακά όρθια), με παντελή έλλειψη τριχών/χνουδιού. Τα φύλλα είναι ελαφρώς έως πολύ σαρκώδη, φυλλοβόλα, ωοειδή έως λογχοειδή ή γραμμικά, φέρουν μίσχο, είναι γυμνά ενώ μερικές φορές φέρουν λεπτές τρίχες στο άκρο, το οποίο μερικές φορές είναι ελαφρώς οδοντωτό^[2].

Είναι ένα σχετικά σπάνιο φυτό και η μορφή με την χρυσαφένια απόχρωση στο μέσο των φύλλων (aureomediovariegata) είναι εξαιρετικά σπάνια. Φωτογραφίες παρατίθενται πιο κάτω.

Γεωγραφική κατανομή^[1]
Η Ceropegia stenantha έχει την ακόλουθη κατανομή παγκοσμίως.
Ενδημική στις περιοχές: Κουαζούλου-Νατάλ· Κένυα· Μαλάουι· Μοζαμβίκη· Μποτσουάνα· Ναμίμπια· Ουγκάντα· Ρουάντα· Σουδάν· Τανζανία· Ζαΐρ· Ζάμπια· Ζιμπάμπουε.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: Τα λεπτά μακριά, περιπλεγμένα αναρριχώμενα στελέχη μπορεί να αναπτυχθούν από 30 έως 300 εκ.
Τοξικότητα: τα περισσότερα φυτά στο γένος Ceropegia είναι ασφαλή· πολλά από αυτά μάλιστα είναι εδώδιμα^[3]
Ανθοφορία: Οι ταξιανθίες εμφανίζονται άνοιξη και καλοκαίρι, είναι σχεδόν άμισχες, με παντελή έλλειψη τριχών/χνουδιού. Η Ceropegia stenantha παράγει από 1 έως 7 λουλούδια σε - μερικές φορές - σαρκώδης μίσχους άνθους. Η στεφάνη του άνθους έχει λεπτό/στενό σωλήνα φουσκωμένο στη βάση και λοβούς που παραμένουν συνδεδεμένοι στις άκρες^[2].
Άρωμα: (φερομόνες)
Θερμοκρασία: δωματίου. Την περίοδο του χειμώνα και όταν οι θερμοκρασίες αρχίσουν να πέφτουν, το φυτό θα ρίξει τα φύλλα και στελέχη και θα εισέλθει σε ημι-αδράνεια.
Υγρασία: χαμηλή έως μέση
Φως: –
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγιζόμενο μείγμα υποστρώματος από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και κάποιο ορυκτό πορώδες υλικό που ευνοεί τον επαρκή αερισμό. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: κατά τη διάρκεια της άνοιξης έως το καλοκαίρι, το φυτό ποτίζεται σε τακτική βάση, φροντίζοντας να μην στεγνώνει εντελώς. Στα τέλη του Νοεμβρίου το νερό περιορίζεται περίπου μία φορά την εβδομάδα. Το χειμώνα σταματάμε το πότισμα εντελώς όταν το φυτό παραμένει σε χαμηλές θερμοκρασίες. Αυτή την περίοδο το φυτό θα ρίξει τα φύλλα και στελέχη και θα εισέλθει σε ημι-αδράνεια. Νωρίς την άνοιξη, επαναλαμβάνουμε το τακτικό πότισμα, όπου το φυτό θα ξεκινήσει και πάλι να αναπτύσσεται. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Λίπανση: χρειάζεται λίπανση σε μηνιαία βάση κατά τη διάρκεια της ενεργού φάσης ανάπτυξης, με ένα ισορροπημένο λίπασμα.
Πολλαπλασιασμός: η Ceropegia stenantha πολλαπλασιάζεται με βολβούς.


Δυνητικά προβλήματα: – ·

Αναλυτικότερες πληροφορίες

περισσότερες πληροφορίες για τη φροντίδα και περιποίηση θα προστεθούν εν καιρώ.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

^ 4 Απριλίου 2020: Εδώ βλέπουμε ένα κοντινό στην πολύ σπάνια χρυσομεσοπανασέ μορφή της Κηροπηγής της στενανθούς.

^ 4 Απριλίου 2020: τρία στελέχη, από τα οποία μόνο το ένα είναι ποικιλόχρωμο.

Παραπομπές
1. POWO: Ceropegia stenantha
2. A revised, phylogenetically-based concept of Ceropegia - P.V. Bruyns, C. Klak, P. Hanáček
3. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter C
4. Βοτανική ορολογία: Letter A
. Ceropegia stenantha f. aureomediovariegata, Κηροπηγή η στενανθής μορφή χρυσομεσοπανασέ, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες, τοξικότητα

Stapelia leendertziae [Σταπέλια η λεϊντερτζιάε]

Κοινή ονομασία: Black Bells, Maroon Cup Starfish, Rugose Cup Starfish, Μαύρες Καμπάνες, Αστερίας Μπορντό Κούπα, Αστερίας Ζαρωμένη Κούπα, aaskelk, aasklok, rooiaasblom ^[1]
Διώνυμο: Stapelia leendertziae, Σταπέλια η λεϊντερτζιάε ^{[2, 4]} Φωνητική προφορά:.
Βασιώνυμο: Stapelia leendertziae ^[3]
Συνώνυμα: Ceropegia leendertziae (N.E.Br.) Bruyns, Gonostemon leendertziae (N.E.Br.) P.V.Heath, Stapelia wilmaniae C.A.Lückh. ^[2]

ενημέρωση: 8 Φεβρουαρίου 2020

κωδικός συλλογής: 180829-01

Stapelia leendertziae [Σταπέλια η λεϊντερτζιάε]

Προέλευση, οικότοπος, γεωγραφική κατανομή ^[1]

Η Stapelia leendertziae είναι ένα βλαστοπαχύφυτο στην οικογένεια των Αποκυνοειδών (Apocynaceae). Απαντά στην επαρχία της Ν. Αφρικής Κουαζούλου-Νατάλ, στις Βορειότερες Επαρχίες και στη Σουαζιλάνδη, όπου σε όλες αυτές τις περιοχές εμφανίζεται αρκετά σποραδικά. Συγκεκριμένα περιορίζεται στις ορεινότερες, κρημνές περιοχές αυτών των περιοχών όπου φύεται σε ρηχά εδάφη.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: έως 20 εκ. καθ' ύψος
Τοξικότητα: είναι ασφαλής, έχει πολύ πικρή γεύση ^[5]
Ανθοφορία: τα άνθη είναι μεγάλα· αν όχι τα μεγαλύτερα στα σταπελιοειδή, έως 120 χιλ. σε μήκος, χρώματος μοβ/βαθυκόκκινου, ενώ η άνθηση στο φυσικό της περιβάλλον λαμβάνει χώρα το Φθινόπωρο.
Άρωμα: –
Θερμοκρασία: 25ºC – 30ºC. Το χειμώνα ευεργετείται από περίοδο ξεκούρασης· η θερμοκρασία καλό είναι να μην πέσει κάτω από 10℃ με χαμηλότερο τους 5℃ και με την προϋπόθεση ότι τα φυτά παραμένουν προστατευμένα από βροχόπτωση και παγετό.
Υγρασία: 30% – 50%
Φως: –
Υπόστρωμα: χρειάζεται βασικά κάποιο μη οργανικό υπόστρωμα που να αερίζεται επαρκώς και να μην κρατάει υγρασία για πολύ. 2 μέρη άμμο, 2 μέρη περλίτη, 1 μέρος λεπτόκοκκο χαλίκι και 1 μέρος χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου είναι μια καλή αναλογία ως μείγμα υποστρώματος γι’ αυτή τη σταπέλια. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: το πότισμα εξαρτάται άμεσα από τη θερμοκρασία και υγρασία χώρου. Εάν η Stapelia leendertziae διατηρείται σε διαφορετικές από τις ενδεικνυόμενες θερμοκρασίες που δόθηκαν παραπάνω, χρειάζεται λιγότερο νερό όσο η θερμοκρασία πέφτει και καθόλου νερό σε θερμοκρασίες κοντά στους 10℃ και χαμηλότερες. Μπορεί να σαπίσει εάν ποτίζεται πολύ συχνά. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού χρειάζεται τακτικό πότισμα. Το τακτικό πότισμα αυτή την περίοδο επιφέρει ταχεία ανάπτυξη του φυτού και ευκολότερη και πλουσιότερη ανθοφορία το φθινόπωρο. Κατά τους χειμερινούς μήνες, είναι η περίοδος ανάπαυσης για τη σταπέλια, οπότε ποτίζουμε σπανίως το φυτό μόνο όταν δούμε εμφανή σημάδια αφυδάτωσης. Και σαφώς ποτίζουμε ελαφρώς. Τα χυμώδη φύλλα τους - στην πραγματικότητα φυλλοκλάδια - θα αποθηκεύουν αρκετό νερό για να επιβιώσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τα υπαίθρια φυτά, σπάνια χρειάζεται πρόσθετο πότισμα στις εποχές εκτός χειμώνα, εκτός από τις εκτεταμένες ξηρασίες. Στα υπαίθρια φυτά προσέχουμε επίσης να μην είναι εκτεθειμένα στη βροχή  και στον παγετό κατά την περίοδο του χειμώνα, με τις χαμηλές θερμοκρασίες. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Λίπανση: η Stapelia leendertziae δεν χρειάζεται λίπασμα, αλλά μπορούμε να λιπάνουμε με τη μισή δόση στα τέλη του καλοκαιριού.
Πολλαπλασιασμός: πολλαπλασιάζεται εύκολα με (1) μοσχεύματα βλαστών την άνοιξη και το καλοκαίρι, τα οποία αποθέτουμε οριζοντίως σε σκεύος με άμμο πουλιών το οποίο κρατάμε ελαφρά υγρό και θα ριζοβολήσουν μόνα τους. (1) με σπόρους που αφήνουμε επάνω στο υπόστρωμα (δεν τους καλύπτουμε) και ριζώνουν εύκολα. Πάντοτε όμως τα φυτά που αναπτύσσονται από σπόρους αργούν χαρακτηριστικά να αναπτυχθούν.


Δυνητικά προβλήματα: ένα συχνό πρόβλημα είναι το υπερβολικό πότισμα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει σήψη. Για λύσεις ως προς αυτό, υπάρχει και το άρθρο: Σήψη στα Παχύφυτα: Πρόληψη και Αντιμετώπιση.

Αναλυτικότερες πληροφορίες

Δεν μετακινούμε το φυτό όταν έχει αναπτύξει μπουμπούκια, αλλιώς ενδέχεται να τα ρίξει αυτομάτως και να διακόψει την ανθοφορία.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

φωτογραφίες και περισσότερες πληροφορίες θα προστεθούν εν καιρώ.




Παραπομπές
1. PlantZAfrica: Stapelia leendertziae
2. POWO: Stapelia leendertziae
3. tropicos: Stapelia leendertziae
4. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Stapelia, leendertziae
5. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter S
. Stapelia leendertziae, Σταπέλια η λεϊντερτζιάε, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες, τοξικότητα

Tillandsia stricta [Τιλάντσια η σφικτή]

Κοινή ονομασία: Πυκνόφυλλη Τιλάντσια, Αερόφυτο, Τιλάνσια, Upright Tillandsia, Erect Tillandsia ^[1]
Διώνυμο: Tillandsia stricta, Τιλάντσια η σφικτή ^{[2, 3]}
Βασιώνυμο: Tillandsia stricta ^[4]
Συνώνυμα: Anoplophytum strictum ^[2]
Υποειδικά είδη: τρία υποειδικά είδη έχουν καταγραφεί ^[2]:

• Tillandsia stricta var. disticha L.B.Sm.
• Tillandsia stricta subsp. piniformis Rauh ex Ehlers & Heidt
• Tillandsia stricta subsp. stricta

ενημέρωση: 18 Ιανουαρίου 2020

κωδικός συλλογής: 190208-01

Tillandsia stricta [Τιλάντσια η σφικτή] | φωτογράφιση από Edu (CC BY-NC-ND 2.0)

Προέλευση και Οικότοπος

Η Tillandsia stricta είναι ένα επίφυτο στην οικογένεια των Βρομελιοειδών (Bromeliaceae) που φύεται σε αμμόλοφους καθώς και πάνω σε δέντρα, ικανη να επιβιώσει σε διαφορετικά κλίματα. Η ποικιλία στα φύλλα της Tillandsia stricta οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα φυτά αυτά απαντούν σε ποικίλες θερμοκρασίες και κλίματα. Οι διαφορετικοί τύποι φύλλων κυμαίνονται από σκληρό και δύσκαμπτο έως μαλακό. Και με χρώματα σε ασήμι και ανοιχτό πράσινο. Η περίοδος ανάπτυξης αυτού του είδους Tillandsia είναι το καλοκαίρι.

Γεωγραφική κατανομή^[2]
Η Tillandsia stricta ενδημεί στη Ν. Αμερική και συγκεκριμένα στις περιοχές: Αργεντινή (ΒΑ)· Βενεζουέλα· Βολιβία· Βραζιλία (ΒΑ, Ν, ΝΑ)· Γουιάνα· Κολομβία· Ουρουγουάη· Παραγουάη· Σουρινάμ· Τρινιντάντ και Τομπάγκο.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: έως 10 εκ.
Τοξικότητα: μη τοξική για ανθρώπους και ζώα^[5]
Ανθοφορία: παράγει μια όμορφη λευκή ανθοφορία σε διάταξη στάχυ, από την οποία θα εμφανιστούν μπλε, κόκκινα ακόμη και κίτρινα λουλούδια. Τα λουλούδια διαρκούν μία μέρα, αλλά εμφανίζονται συχνά πάνω από ένα και με διαφορετική συχνότητα.
Άρωμα: όχι
Θερμοκρασία: 10°C έως 33°C
Υγρασία: 50% – 80%
Φως (χειμώνα): πρωινό ηλιόφως (70%)· έμμεσο ηλιόφως (20%)· μερική σκιά (10%)
Φως (καλοκαίρι): έμμεσο ηλιόφως (80%)· μερική σκιά (20%)
Υπόστρωμα: – (τα αερόφυτα δεν πρέπει να φυτεύονται σε γλάστρες με υπόστρωμα)
Πότισμα: εξαρτάται από τη θερμοκρασία. Σε γενικές γραμμές, η Τιλάντσια η σφικτή χρειάζεται πότισμα μία με δύο φορές την εβδομάδα εμβαπτίζοντας τις ρίζες του φυτού για 30 λεπτά σε δοχείο με νερό (κατά προτίμηση βρόχινο ή φιλτραρισμένο από τη βρύση). Κατά την περίοδο του χειμώνα το φυτό να ποτίζεται κάθε εβδομάδα ή και αραιότερα. Καλό είναι να μην χρησιμοποιηθεί αποσταγμένο νερό διότι κατά την απόσταξη, εκτός από τις χημικές ουσίες, αφαιρούνται επίσης και τα μεταλλικά στοιχεία και μιας και τα αερόφυτα δεν φύονται σε χώμα, τα μεταλλικά στοιχεία τους είναι τουλάχιστον απαραίτητα για καλύτερη ανάπτυξη και ανφοροφία.
Λίπανση: δεν είναι απαραίτητη· μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιηθεί λίπασμα για βρομέλιες ή για ορχιδέες με χαμηλή περιεκτικότητα σε χαλκό. Η συχνότητα λίπανσης είναι μία φορά τον Μάιο και μία φορά τον Αύγουστο με τη μισή δόση από αυτήν που αναγράφεται στη συσκευασία.
Πολλαπλασιασμός: μετά την ανθοφορία, το μητρικό φυτό θα αναπτύξει συνήθως 1 έως 3 παράφυτα, ενώ η συνολική διάρκεια ζωής του μητρικού φυτού είναι περίπου 3 χρόνια.


Δυνητικά προβλήματα: – ·

Αναλυτικότερες πληροφορίες

Αν και τα αερόφυτα δεν είναι εξαιρετικά απαιτητικά στην φροντίδα φυτά, χρειάζεται ωστόσο να προσέξουμε κάποιες παραμέτρους για να τα πάνε καλά και να ανθίσουν. Αυτά περιλαμβάνουν: μια τοποθεσία με έμμεσο ηλιόφως, μια ισορροπημένη θερμοκρασία, υγρασία πιο αυξημένη από το μέσο όρο και καλή κυκλοφορία αέρα. Η κυκλοφορία αέρα ενδεικνυται ώστε το φυτό να στεγνώνει γρήγορα έπειτα από κάθε πότισμα.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

φωτογραφίες και περισσότερες πληροφορίες θα προστεθούν εν καιρώ.




Παραπομπές
1. Βοτανική ορολογία: Letter T
2. POWO: Tillandsia stricta
3. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά, βλέπε: Tillandsia και stricta.
4. Tropicos: Tillandsia stricta.
5. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter T
. φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες, Tillandsia stricta, Τιλάντσια η σφικτή

Dracaena pethera ‘Silver Blue’ [Δράκαινα η πεθερά ποικ. Ασημί Μπλε]

Κοινή ονομασία: Σανσεβιέρια Αστέρι, Star Sansevieria ^[1]
Διώνυμο: Dracaena pethera ‘Silver Blue’, Δράκαινα η πεθερά ποικ. Ασημί Μπλε ^{[2, 3]}
Βασιώνυμο: –
Συνώνυμα: Sansevieria kirkii [Σανσεβιέρια η κερκίι] ^{[2, 3]}
cv.: Silver Blue | Ασημί Μπλε
Υποειδικά είδη: δύο υποειδικά είδη έχουν καταγραφεί^[2]:

• Dracaena pethera var. pethera
• Dracaena pethera var. pulchra (N.E.Br.) Byng & Christenh.

ενημέρωση: 21 Ιανουαρίου 2020

κωδικός συλλογής: 190205-01

Dracaena pethera ‘Silver Blue’, Δράκαινα η πεθερά ποικ. Ασημί Μπλε
παλαιότερα γνωστή ως Sansevieria kirkii 'Silver Blue'.

Προέλευση και Οικότοπος^{[1, 2]}

Η Dracaena pethera ‘Silver Blue’ είναι ένα ροζετοειδές παχύφυτο με αργό έως μέσο ρυθμό ανάπτυξης, στην οικογένεια των Ασπαραγοειδών [Asparagaceae]. Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές Δράκαινες (αυτές δηλαδή που μέχρι πρότινος ήταν γνωστές ως Σανσεβιέρια). Διακρίνεται από το μοναδικό εξαιρετικά παχύ και χρώματος ασημί-μπλε φύλλωμα με πιο σκούρες διαμήκεις γραμμές και στίγματα. Συχνά ονομάζεται απλά Sansevieria 'Silver Blue' ή πλέον με τη νέα ονομασία Dracaena ‘Silver Blue, καθώς δεν έχει εξακριβωθεί εάν αυτό το φυτό σχετίζεται με την Dracaena pethera (Sansevieria kirkii) ή όχι. Για το λόγο αυτό, πολλοί καλλιεργητές χρησιμοποιούν μόνο το όνομα της ποικιλίας, και όχι το όνομα του είδους pethera (ή kirkii). Τα φύλλα είναι εξαιρετικά παχιά και βραχύτερα και φαίνονται διαφορετικά από αυτά της Dracaena pethera. Το ‘Ασημί Μπλε’ είναι ένα πολύ όμορφο φυτό που δεν εμφανίζεται συχνά στην αγορά. Μια φωτεινή τοποθεσία φέρνει το καλύτερο χρώμα στο φύλλωμα. Το λουλούδι είναι πράσινο-λευκό, αρωματικό, και έχει μια κωνική ταξιανθία.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: έως 30 εκ.
Τοξικότητα: περιέχει σαπωνίνες και είναι τοξική σε σκυλιά και γάτες· στους ανθρώπους δύναται να προκαλέσει χαμηλή τοξικότητα μόνο εάν καταποθεί. Ερεθισμός του δέρματος δύναται να προκληθεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις, που διαρκεί μόνο για λίγες ώρες^[4]
Ανθοφορία: η περίοδος ανθοφορίας είναι το καλοκαίρι· αλλά ως καλλωπιστικό φυτό εσωτερικού χώρου, το πιθανότερο είναι ότι θα ανθίσει όταν έχει φτάσει σε κάποιο μέγεθος και ηλικία και επίσης, θα ανθίσει πιο εύκολα όταν οι ρίζες δεσμεύονται μέσα στη γλάστρα (rootbound). Από την άλλη, οι ρίζες ενδέχεται να σπάσουν το πλαστικό γι’ αυτό καλύτερα είναι να φυτέψουμε το φυτό σε χοντρή κεραμική γλάστρα. Ακόμη και τα φύλλα αυτού του φυτού είναι τόσο άκαμπτα που μπορούν να σπάσουν την πλαστική γλάστρα (βλέπε εικ. στην ενότητα Φωτογραφίες και Ιστορικό). Τα άνθη είναι λευκού - πράσινου χρώματος και ακολουθούνται από μούρα τα οποία φέρουν τους σπόρους.
Άρωμα: ναι
Θερμοκρασία: δωματίου (~20°C). Τον χειμώνα περνάει από περίοδο ξεκούρασης και μπορεί να κρατείται τελείως στεγνή στους 4°C. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Υγρασία: χαμηλή· μέσω της CAM φωτοσύνθεσης απορροφά υγρασία από τον χώρο και την αποθηκεύει στα φύλλα.
Φως: η Dracaena pethera ‘Silver Blue’ ευνοείται από μια φωτεινή τοποθεσία, ιδιαιτέρως από άνοιξη έως αρχές φθινοπώρου.
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πορώδες, καλά αποστραγγιζόμενο μείγμα υποστρώματος. Μια αναλογία από: 2 μέρη χώμα για κάκτους, 1 μέρος άμμο, 1 μέρος περλίτη και 1 μέρος λεπτόκοκκο χαλίκι κρίνεται κατάλληλη ως μείγμα υποστρώματος γι’ αυτό το φυτό. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το φυτό ποτίζεται με μέση συχνότητα - συνήθως κάθε δεύτερη εβδομάδα - φροντίζοντας να αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώσει ολοκληρωτικά ανάμεσα στα ποτίσματα. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα - σε περίπτωση που δεν προσφέρουμε διαχείμαση στο φυτό και σε θερμοκρασία δωματίου - ποτίζουμε ελαφρώς και μόνο όταν παρατηρήσουμε πρώιμα σημάδια αφυδάτωσης στα στελέχη του φυτού. Αυτή την περίοδο ποτίζουμε μόνο το μεσημέρι που οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες. Είναι καλύτερα να ποτίζουμε ελαφρώς λιγότερο παρά περισσότερο, καθώς μπορεί να εμφανιστεί κάλλιστα σήψη της ρίζας εάν το φυτό αφεθεί να παραμείνει στο νερό για πολύ καιρό. Αυτό το φυτό ωστόσο - και υπό κανονικές συνθήκες - θα πρέπει να περάσει από περίοδο διαχείμασης το χειμώνα, με παντελή απουσία νερού. Αυτό θα ευνοήσει σημαντικά και την επόμενη ανθοφορία. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα. Νωρίς την άνοιξη, ξεκινάμε και πάλι να ποτίζουμε σταδιακά όλο και πιο τακτικά, πάντοτε σε συνδυασμό με τη θερμοκρασία.
Λίπανση: χρειάζεται λίπανση μόνο μία φορά κατά την περίοδο ανάπτυξης το καλοκαίρι, με ένα ισορροπημένο λίπασμα.
Πολλαπλασιασμός: (1) μέσω των παράφυτων που αναπτύσσει τακτικά, τα οποία μπορούμε να αποσπάσουμε από το μητρικό φυτό όταν φτάσουν τα 10 εκ. σε ύψος · (2) μέσω σπόρων, αν και τα φυτά που αναπτύσσονται από σπόρο αργούν εξαιρετικά να αναπτυχθούν.


Δυνητικά προβλήματα: το πιο συχνό πρόβλημα με αυτή τη Δράκαινα μπορεί να είναι με το πότισμα. Όπως αναφέρουμε και πιο πάνω, είναι προτιμότερο το φυτό να ποτίζεται πολύ αραιότερα, παρά κάπως συχνότερα.

Αναλυτικότερες πληροφορίες

Μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης
Η Dracaena pethera έχει δοκιμαστεί και αναφερθεί ότι βοηθά στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, εξυγιαίνοντας τον περιβάλλοντα χώρο από ρύπους όπως: βενζόλιο, τολουόλιο, αιθυλοβενζόλιο και ξυλόλιο^[5]. καθώς και στην αφαίρεση της τριμεθυλαμίνης (σε συνδυασμό με κάψουλα με βάκιλο των δημητριακών (bacillus cereus EN1)^[6].

Φωτογραφίες και Ιστορικό

^ 18 Νοεμβρίου 2019: σε αυτό το φυτό φαίνεται καθαρά η διαφορά σε αυτά που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «φύλλα» και στα φυλλοκλάδια που είναι η πιο ακριβής και περιγραφική ονομασία τους. Τα φυλλοκλάδια σε αυτό το παχύφυτο είναι τόσο σκληρά και άκαμπτα, που το μωρό παράφυτο λύγισε - όπως βλέπουμε στη φωτογραφία - το πλαστικό της γλάστρας και εάν δεν το μεταφύτευα θα την έσπαζε σίγουρα.

^ 22 Νοεμβρίου 2019: και εδώ είναι το παράφυτο αποσπασμένο από το μητρικό φυτό και φυτεμένο σε δική του γλαστρούλα.

^ 21 Απριλίου 2019: εδώ βλέπουμε ένα από τα παράφυτα που αναπτύσσει κάθε τόσο η Δράκαινα πεθερά. Η αλλαγή της ονομασίας του γένους από Σανσεβιέρια σε Δράκαινα ήταν μεγάλη έκπληξη για τους περισσότερους συλλέκτες παχύφυτων.

Παραπομπές
1. J. G. Baker “Flora of Tropical Africa” Vol 7, page 331 1898 | Geoffrey Mwachala & Paul Mbugua “Flora of Tropical East Africa” page 1, 2007 | Nicholas Edward Brown “Sansevieria – a monograph of all the known species (with plates).” In: Bulletin of Miscellaneous Information, Heft 5. Royal Botanic Gardens, Kew 1915 | Peter A. Mansfeld “Alles über Sansevieria – Handbuch über Herkunft, Anzucht und Pflege.” BoD, Hamburg 2012 | Urs Eggli “Illustrated Handbook of Succulent Plants: Monocotyledons” Springer, 2001 | National Botanic Gardens Lucknow-India “Sansevieria.” National Botanic Gardens, Lucknow-India 1959 | Brink, M. & Achigan-Dako, E.G. “Fibres” PROTA, 2012
2. POWO: Dracaena pethera
3. Για τη μεταγραφή του διώνυμου και συνώνυμου στα ελληνικά βλέπε το λήμμα: Dracaena, pethera και kirkii.
4. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter D
5. Botanical Biofilter for Indoor Toluene Removal and Reduction of Carbon dioxide Emission under Low Light Intensity by Using Mixed C3 and CAM Plants
6. Trimethylamine removal by plant capsule of Sansevieria kirkii in combination with Bacillus cereus EN1
. Dracaena pethera ‘Silver Blue’, Δράκαινα η πεθερά ποικ. Ασημί Μπλε, Sansevieria kirkii, Σανσεβιέρια η κερκίι, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες

Tradescantia mundula [Τραντεσκάντια η κομψούλα]

Κοινή ονομασία: –
Διώνυμο: Tradescantia mundula, Τραντεσκάντια η κομψούλα ^{[1, 2]}
Βασιώνυμο: –
Συνώνυμα: –
cv.: –

ενημέρωση: 16 Νοεμβρίου 2019

κωδικός συλλογής: 190204-01

Tradescantia mundula [Τραντεσκάντια η κομψούλα]. Μια όμορφη βοτανική ποικιλία με μικρά φύλλα.

Προέλευση και Οικότοπος

Η Tradescantia mundula είναι μια τροπική πολυετής πόα με κατακείμενο τύπο ανάπτυξης στην οικογένεια των Κομμελινοειδών (Commelinaceae).
Γεωγραφική κατανομή^[1]
Η Tradescantia mundula έχει την ακόλουθη κατανομή παγκοσμίως:
Ενδημική στις περιοχές: Αργεντινή (Βορειοανατολικά)· Βραζιλία (Βορειοανατολικά, Νότια, Νοτιοανατολικά)· Ουρουγουάη.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: το μήκος των πρηνών στελεχών μπορεί να φτάσει έως το 1 μέτρο ή και περισσότερο.
Τοξικότητα: ένα μικρό ποσοστό ατόμων θα αναπτύξει ερεθισμό του δέρματος από το χειρισμό τους, αλλά αυτό έχει ελάχιστες συνέπειες. Τα φυτά του γένους Tradescantia θεωρούνται γενικά μη τοξικά για όλα τα είδη^[3]
Ανθοφορία: ανθίζει όλο το χρόνο όταν κρατείται σε φωτεινή τοποθεσία και σε υψηλή θερμοκρασία. Κυριότερα ωστόσο ανθίζει την άνοιξη και το καλοκαίρι. Τα άνθη είναι μικρά σε σχήμα τριγωνικό, σε λευκό χρώμα.
Άρωμα: όχι
Θερμοκρασία: δωματίου (~20°C) με ελάχιστο τους 8°C.
Υγρασία: 50% – 80%
Φως: έμμεσο φως· πρωινό ηλιόφως· μερική σκιά. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα το φυτό ευνοείται από πλήρη έκθεση στο φως του ήλιου, αλλά θα τα πάει καλά και σε έμμεσο φως. Ωστόσο, το πρωινό φως του ήλιου είναι απαραίτητο για να κρατήσει το φυτό τα έντονα χρώματά του - ιδιαιτέρως το φούξια στην οπίσθια πλευρά των φύλλων - για να αναπτύσσεται σωστά, αλλά και για να παραμένει συχνότερα σε ανθοφορία. Εάν το φυτό κρατείται για πολύ καιρό σε πλήρη σκιά, οι βλαστοί θα χάσουν το φούξια χρώμα τους, το χρώμα στα φύλλα θα γίνει πιο άτονο, το φυτό συνολικά θα εμφανίσει σημάδια εκχλοίωσης και δεν θα μπορεί να ανθίσει.
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο μείγμα υποστρώματος που να κατακρατά υγρασία. Ένα μείγμα από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και σφάγνο κρίνεται ικανοποιητικό.
Πότισμα: χρειάζεται τακτικό πότισμα κατά τις ενεργές περιόδους ανάπτυξης άνοιξη και καλοκαίρι και να αφήνουμε ελαφρώς το υπόστρωμα να στεγνώνει ανάμεσα στα ποτίσματα. Σε χαμηλές θερμοκρασίες χρειάζεται λιγότερο νερό. Αυτή την περίοδο με τις χαμηλές θερμοκρασίες αφήνουμε το χώμα να στεγνώσει καλά πριν από κάθε πότισμα και ποτίζουμε μόνο το μεσημέρι όπου η θερμοκρασία είναι η υψηλότερη δυνατή.
Λίπανση: μια φορά το μήνα από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι.
Πολλαπλασιασμός: (1) με μοσχεύματα· (2) με διαχωρισμό των νέων φυτών από τη ρίζα.


Δυνητικά προβλήματα: Προσοχή στο πότισμα κατά την περίοδο του χειμώνα. Εάν δούμε ότι τα φύλλα ξεραίνονται στις άκρες, αυτό είναι ένδειξη ότι το φυτό ποτίζεται υπερβολικά.

Αναλυτικότερες πληροφορίες

Περισσότερες πληροφορίες για τη φροντίδα και περιποίηση θα προστεθούν εν καιρώ.
Βλέπε και το σχετικό εμπεριστατωμένο άρθρο: Tradescantia: ποικιλίες εσωτερικού χώρου.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

^ 5 Απριλίου 2019: Δύο μήνες αργότερα και η ανάπτυξη ήταν ταχεία.

^ 5 Απριλίου 2019: και εδώ η abaxial πλευρά του φυλλώματος με το φανταχτερό φούξια χρώμα!

^ 4 Φεβρουαρίου 2019: τέσσερα μικρά μοσχεύματα κατέφθασαν σήμερα και τα φύτεψα κατευθείαν σε μια γλαστρούλα.

Παραπομπές
1. POWO: Tradescantia mundula
2. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά, βλέπε: Tradescantia και mundula.
3. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter T
. Tradescantia mundula, Τραντεσκάντια η κομψούλα, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες

Pellionia repens [Πελιονία η έρπουσα]

Κοινή ονομασία: Watermelon Begonia, Μπιγκόνια σαν Καρπούζι (παρά το ότι δεν έχει ουδεμία συγγένεια με τις Μπιγκόνιες)
Διώνυμο: Pellionia repens, Πελιονία η έρπουσα ^{[1, 2]}
Βασιώνυμο: –
Συνώνυμα: Elatostema daveauanum, Elatostema gibbosum, Elatostema pulchrum, Elatostema repens, Elatostema repens var. pulchrum, Elatostema repens var. viride, Pellionia annamica, Pellionia begoniifolia, Pellionia daveauana, Pellionia daveauana var. viridis, Polychroa repens, Procris gibbosa ^{[1, 3]}
cv.: –

ενημέρωση: 16 Νοεμβρίου 2019

κωδικός συλλογής: 190201-01

Pellionia repens, Πελιονία η έρπουσα σε ανθοφορία

Προέλευση και Οικότοπος

Η Pellionia repens είναι μία έρπουσα κληματίδα στην οικογένεια των Κνιδοειδών (Urticaceae).

Γεωγραφική κατανομή^[1]
Η Pellionia repens έχει την ακόλουθη κατανομή παγκοσμίως.
Ενδημική στις περιοχές: Βιετνάμ· Ιμαλάια (Ανατολικά)· Καμπότζη· Κίνα (Νότια - Κεντρικά, Χαϊνάν)· Λάος· Μπανγκλαντές· Ομοσπονδία της Μαλάγια· Μιανμάρ· Ταϊλάνδη· Φιλιππίνες.

Εισήχθη στις περιοχές: Αϊτή· Αντίλλες της Βενεζουέλας.

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: 10 εκ. καθ’ ύψος και 60 εκ. κατά πλάτος.
Τοξικότητα: δεν είναι τοξική^[4]
Ανθοφορία: ταξιανθία κυματοειδής με υποτυπώδη θηλυκά άνθη στο χρώμα της ώχρας.
Άρωμα: όχι
Θερμοκρασία: δωματίου, να μην πέσει κάτω από 13°C.
Υγρασία: ~60% - 80. Να μην πέσει κάτω από 50%, αλλιώς το φυτό θα αρχίσει να υποφέρει.
Φως: φωτεινή τοποθεσία με έμμεσο ηλιόφως το πρωί και ημισκιά στο υπόλοιπο της ημέρας. Περισσότερο έκθεση σε ηλιοφάνεια μόνο κατά την περίοδο του χειμώνα και μόνο τις πρωινές ώρες.
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο υπόστρωμα που να κατακρατεί την υγρασία. Ένα μείγμα από 2 μέρη κοινό χώμα για καλλωπιστικά φυτά, 2 μέρη τύρφη, 1 μέρος τύρφη καρύδας και 1 μέρος περλίτη αποτελούν μια πολύ καλή επιλογή για όλα τα φυτά από τροπικό κλίμα τα οποία έχουν μαλακό ριζικό σύστημα. Δείτε και το εμπεριστατωμένο άρθρο: Καρύδα vs Τύρφη.
Πότισμα: χρειάζεται πότισμα όταν το υπόστρωμα στεγνώσει· σε γενικές γραμμές ωστόσο, η Pellionia repens αρκείται με μέσο πότισμα. Χρειάζεται οπωσδήποτε αρκετά λιγότερο νερό το χειμώνα, ανάλογο των χαμηλών θερμοκρασιών. Το υπόστρωμα να στεγνώνει πολύ καλά αυτή την περίοδο πριν ποτίσουμε εκ νέου και πάντοτε το μεσημέρι με την υψηλότερη δυνατή θερμοκρασία.
Λίπανση: η Πελιονία η έρπουσα ευνοείται από λίπανση κατά την περίοδο ανάπτυξης που είναι άνοιξη και καλοκαίρι. Συνεπώς, χρησιμοποιούμε λίπασμα για ανθοφόρα τροπικά φυτά και λιπαίνουμε κάθε μήνα αυτή την περίοδο με την μισή δόση.
Πολλαπλασιασμός: ο πολλαπλασιασμός επιτυγχάνεται πιο εύκολα το καλοκαίρι, κόβοντας ένα μόσχευμα 6 – 10 εκατοστά κάτω από ένα οφθαλμό με τουλάχιστον ένα φύλλο. Τοποθετούμε το μόσχευμα σε δικό του δοχείο με σφάγνο και για ταχύτερα αποτελέσματα καλύπτουμε το δοχείο για αύξηση της υγρασίας. Στη συνέχεια τοποθετούμε το δοχείο με το μόσχευμα σε κάποιο σημείο με έμμεσο φως φροντίζοντας να παραμένει νωπό. Ο πολλαπλασιασμός σε άλλες εποχές του έτους είναι επίσης εφικτός, αρκεί να προσφέρουμε υψηλότερη θερμοκρασία (24 με 26°C). Υπό αυτές τις συνθήκες ρίζες θα αρχίσουν να σχηματίζονται έπειτα από μία έως τέσσερις εβδομάδες.


Δυνητικά προβλήματα: καλό είναι να εξετάζουμε το φυτό τακτικά για φυτοπαράσιτα, τα οποία απομυζούν το φυτό και μπορεί να προκαλέσουν καχεκτική ανάπτυξη, με φύλλα που αποχρωματίζονται και πέφτουν.

Αναλυτικότερες πληροφορίες

Η Pellionia repens δεν έχει ταυτοποιηθεί σωστά, καθώς, σε έγκυρη ταξινομική ιστοσελίδα η οποία είναι ενεργή (σε αντίθεση με πολλές άλλες που υπολειτουργούν) έχει την Pellionia repens ως συνώνυμο της Pellionia pulchra. Έχω και τα δύο φυτά και το φύλλωμά τους: μέγεθος, χρώμα, υφή είναι τελείως διαφορετικά στα δύο αυτά φυτά. Υπήρξε επικοινωνία με τον υπεύθυνο της εν λόγω ιστοσελίδας ο οποίος έλαβε το email μου, αλλά ακόμη δεν έχει αλλάξει κάτι. Οψόμεθα. Έως τότε, παρατίθενται μεν οι σχετικές πηγές αλλά με επιφύλαξη. Μέχρις ότου να υπάρξει σαφής θέση για την ταυτοποίηση των δύο αυτών φυτών, τα Pellionia repens και Pellionia pulchra θα αντιμετωπίζονται ως διαφορετικά φυτά.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

^ 24 Μαΐου 2019: ένα μόσχευμα από τα δικά μου, που ρίζωσε πολύ σύντομα.

^ 30 Απριλίου 2019: τρεις μήνες μετά. Μια λήψη από επάνω.

^ 30 Απριλίου 2019: τρεις μήνες μετά. Το φυτό κατέφθασε ως πέντε ριζωμένα μοσχεύματα και αναγκαζόμουν να το κλαδεύω κάθε τόσο λόγω έλλειψης χώρου, μιας και αναπτύσσεται γρήγορα.

Παραπομπές
1. POWO: Procris repens
2. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά βλέπε: Pellionia και repens.
3. tropicos: Pellionia repens
4. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter P

. Pellionia repens, Πελιονία η έρπουσα, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες

Sedum palmeri [Σέδο το παλμέρι]

Κοινή ονομασία: Palmer's Sedum, Σέδο του Πάλμερ
Διώνυμο: Sedum palmeri, Σέδο το παλμέρι ^{[1, 2]}
Βασιώνυμο: –
Συνώνυμα: Sedum compressum ^[2]
cv.: –

ενημέρωση: 27 Οκτωβρίου 2019

κωδικός συλλογής: 181022-01

Sedum palmeri [Σέδο το παλμέρι]

Προέλευση και Οικότοπος

Το Sedum palmeri είναι ένα αειθαλές παχύφυτο με ποώδη και ροζετοειδή ανάπτυξη στην οικογένεια των Κρασσουλοειδών (Crassulaceae). Η εμφάνισή του θυμίζει αρχικά Echeveria ή Aeonium με τις μεγάλες ροζέτες του, αλλά ίσως θα μπορούσαμε καλύτερα να το χαρακτηρίσουμε ως ένα ευμεγέθες Σέδο.

Γεωγραφική κατανομή^[2]
Ενδημικό στις περιοχές: Μεξικό (Βορειοανατολικά, κόλπος του Μεξικού, Νοτιοδυτικά). Φύεται στις οροσειρές του Σιέρα Μάντρε σε υψόμετρο 1000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας σχηματίζοντας έναν πυκνό χλοοτάπητα στις βραχώδεις πλαγιές.

Εισήχθη στις περιοχές: Ιταλία

Πληροφορίες καλλιέργειας

Μέγιστη ανάπτυξη: έως 25 εκ. καθ' ύψος
Τοξικότητα: δεν είναι τοξικό, ωστόσο δεν είναι εδώδιμο. Σε περίπτωση κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας δύναται να προκαλέσει αναστάτωση στο στομάχι^[3]
Ανθοφορία: ανθίζει από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τον Απρίλιο. Τα λουλούδια είναι αναλογικά μεγάλα σε μέγεθος σε πεντάστερο σχήμα με κίτρινο χρώμα.
Άρωμα: όχι
Θερμοκρασία: δωματίου (~20°C) και υψηλότερη· μπορεί να αντέξει μέχρι και -15°C σε ξηρό κλίμα και με την προϋπόθεση ότι δεν εκτίθεται σε βροχόπτωση και χαλάζι. Το καλοκαίρι μπορεί να αντέξει και υψηλές θερμοκρασίες. Για περισσότερα σχετικά με τη φροντίδα κατά την περίοδο του χειμώνα βλέπε και το άρθρο: Παχύφυτα: φροντίδα το χειμώνα.
Φως: είναι ένα εξαιρετικά προσαρμοστικό φυτό και θα τα πάει καλά τόσο σε ημισκιά όσο και σε πλήρη ηλιοφάνεια. Ωστόσο, όταν το φυτό εκτίθεται σε μια φωτεινή τοποθεσία με μερική έστω ηλιοφάνεια, το φύλλωμα αποκτά ένα κοκκινωπό χρώμα στο περίγραμμα.
Υγρασία: χαμηλή
Υπόστρωμα: χρειάζεται ένα πλούσιο, πορώδες, καλά αποστραγγισμένο μείγμα υποστρώματος από χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου και κάποιο ορυκτό πορώδες υλικό που ευνοεί τον επαρκή αερισμό. Για περισσότερα βλέπε και το άρθρο: Χώμα για Παχύφυτα.
Πότισμα: μέσο έως λιγότερο πότισμα· αφήνουμε το υπόστρωμα να στεγνώσει καλά ανάμεσα στα ποτίσματα. Όπως και να έχει, το φυτό είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στην ξηρασία.
Λίπανση: λιπαίνουμε το Σέδο το παλμέρι κάθε μήνα κατά την περίοδο ανάπτυξης του φυτού: την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Πολλαπλασιασμός: (1) με μόσχευμα φύλλου το οποίο εναποθέτουμε οριζόντια σε χώμα το οποίο την πρώτη εβδομάδα κρατάμε στεγνό και σε ημισκιά. Μόλις το φύλλο αρχίσει να ρυτιδιάζει τότε θα αρχίσει να βγάζει ρίζες από το κομμένο άκρο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά μπορούμε να κρατάμε το χώμα ελαφρώς νωπό, μέσα σε σκεύος ελαφρώς σκεπασμένο για αύξηση της υγρασίας· (2) με μόσχευμα βλαστού.


Δυνητικά προβλήματα: Το Sedum palmeri είναι πιο ανθεκτικό σε αφίδες και ψευδόκοκκο σε σχέση με άλλα παχύφυτα Sedum. Αυτό κατά την περίοδο εκτός ανθοφορίας, διότι όταν ξεκινήσει η ανθοφορία, τα λουλούδια θα προσελκύσουν αφίδες, κυρίως. Σε κάθε εποχή θα χρειαστεί επίσης να προσέξουμε για σαλιγκάρια και γυμνοσάλιαγκες, καθώς περιστασιακά θα ενδιαφερθούν για το εν λόγω Σέδο.

Αναλυτικότερες πληροφορίες

περισσότερες πληροφορίες για τη φροντίδα και περιποίηση θα προστεθούν εν καιρώ.

Φωτογραφίες και Ιστορικό

^ 27 Οκτωβρίου 2019: η φωτογράφιση είναι ακριβώς ένα χρόνο αργότερα με την τωρινή ανάπτυξη του φυτού, το οποίο κατέφθασε ως τρία μικρά άρριζα μοσχεύματα.

Παραπομπές
1. Για τη μεταγραφή του διώνυμου στα ελληνικά, βλέπε το λήμμα: Sedum και palmeri.
2. POWO: Sedum palmeri
3. Λίστα με τα ασφαλή και τοξικά φυτά - Letter S
. Sedum palmeri, Σέδο το παλμέρι, φροντίδα, περιποίηση, πληροφορίες